Bijna 29 weken

Martijn had vandaag een dag vrij genomen, dus zijn we samen naar de verloskundige gegaan. Kon hij tenminste kennis maken met midwife nr. 2, Karin. Het was een bliksembezoek: Wij hadden geen vragen, zij had geen bijzonderheden (bloedonderzoek is toch pas volgende keer), dus alleen de statistieken zijn bijgewerkt.

Ik
Urine: goed, geen eiwitten of glucose te bekennen
Gewicht: 58 kilo
Bloeddruk: 90/52
Fundus: 29 - volgens het boekje!

Ik dacht nog even dat ik haar verkeerd verstond toen ze me mijn bloeddruk vertelde, maar bovenstaande cijfers kloppen toch echt. Nou ja, zolang ik niet duizelig ofzo ben, zal het wel goed zijn.

Jij
Je was erg rustig. Karin probeerde erachter te komen waar je hoofd en billen lagen, maar je wilde maar niet schoppen om haar te helpen. Je hartslag was niet zo heel duidelijk te horen, maar wel goed: 150 bpm.

Volgende controle: maandag 3 mei om 13.45 uur.

Even gluren!

Gewoon, omdat het leuk is èn omdat we later geen scheve gezichten willen, hebben we vandaag een 3D Echo laten maken. Maar hoe leg je dat concept aan een kleuter uit? "We gaan vandaag naar de baby kijken". Bedenkelijke blik, want dat duurde toch nog even? Volgende poging: "We gaan vandaag naar de baby kijken in mama's buik, met een soort camera en dan kunnen we het op TV zien". Juist. Eerst zien, dan geloven.

Het kantoor van 3D Baby Vision zit op 1400 Cornwall Road, een nieuwer plaza met bijna alleen maar gezondheidsinstellingen. We kregen er een beetje een Hof van Hoornwijck-gevoel bij; erg on-Canadees. Het bedrijf zelf zag er strak uit en de kamer waar de echo werd uitgevoerd was bijna luxe te noemen met leren fauteuils voor de kijkers en een 42"plasma TV voor DE voorstelling.

Helaas, dankzij onze erg Nederlandse achternaam en dito accent, is de naam Diependaal niet goed overgekomen tijdens het telefoongesprek en verbasterd tot BIATENDALL. Dus als je die term tegenkomt op de geprinte foto's, foto-CD of DVD, dat is je achternaam!

De kwaliteit van de opnames is niet al te best: Dat komt doordat de placenta aan de voorkant ligt en die zorgt voor 'storing' - het is gewoon weer een laag waar ze doorheen moeten turen. Jij was net als je grote broer niet echt fotogeniek: Had hij als een soort foetale Zorro de navelstreng voor zijn ogen zweven, jij lag met je gezicht zo ongeveer ín de placenta en bewoog continue je linkervoet door het beeld. Je maakte het dus niet erg makkelijk voor Jesper om hier een baby in te herkennen. Dus toen we hem na afloop vroegen wat hij er van vond, zei hij: "Leuk ... Leuk, maar gek."