Kijk en vergelijk deel 2: De echo

Aangezien mijn schema bijzonder flexibel (lees: leeg) is, heb ik Martijn een afspraak voor de echo laten maken. Na een paar keer over en weer gesteggel "nee, die dag geen plek, o sorry toch wel, de laatste plek is 3 uur, o nee, ik heb ook nog om half 4 en 4 uur"... konden we diezelfde middag nog terecht. Vandaag dus.


De echo word gemaakt in hetzelfde gebouw als dat waar het gewraakte lab zit. Maar afspraak, dus geen wachttijden; en dat is ook wel prettig als je met een meer dan volle blaas moet komen opdraven! En dat is dan ook direct de enige overeenkomst met het maken van een echo in Nederland. Ik moest in mijn eentje naar binnen "I'll come and get your husband later," ging liggen en de echoscopiste ging aan het werk. En dan bedoel ik dus aan het werk: Het is dat ze mij nodig had om de echo te kunnen maken, maar ik had net zo goed niet aanwezig kunnen zijn in dat donkere hok. Ik kon ook niet meekijken op het scherm.

Na wat een eeuwigheid leek, vroeg ze me hoe mijn man heette en ging hem halen. Nu werd de monitor een beetje gedraaid zodat ik ook iets kon zien en gaf ze een korte beschrijving van wat we op het beeld zagen: "Here's your baby: Head, legs, legs again, oh and here's your picture, have a great day". Ach, we hebben gekregen waar we voor kwamen, namelijk DE foto van Diependaal junior die we willen gebruiken om opa, oma's, ooms en tantes te informeren over jouw komst.