Het is in Canada niet zo vanzelfsprekend als in Nederland om een verloskundige je zwangerschap en bevalling te laten begeleiden. Het beroep van verloskundige is zelfs nog niet in alle provincies gereguleerd. Ontario was de eerste provincie en zelfs hier is het pas sinds 1994! De meeste vrouwen zien daarom hun huisarts of een gynaecoloog.
Na het nalezen van de website van de Association of Ontario Midwives, was voor mij (ons) de keus makkelijk; de zorg door een verloskundige komt erg overeen met die in Nederland en is zelfs uitgebreider. Zo komen ze 3-4 keer aan huis ná de bevalling en bij gebrek aan kraamzorg vind ik dat wel een prettig idee. Ook hebben ze meer medische bevoegdheden: ze mogen o.a. bevallingen inleiden en een ruggenprik toedienen en als je 'over tijd' bent, zoals ik bij Jesper was, wordt je niet overgedragen aan een vreemde gynaecoloog, maar blijft de zorg in hun handen.
Hier in de regio Halton is welgeteld één verloskundigenpraktijk: 7 verloskundigen en die bedienen Milton, Oakville en West-Mississauga, toch snel zo'n 350.000 inwoners gok ik. Dus toen ik de test had gedaan heb ik direct de praktijk gebeld om me aan te melden. Twee weken later had iedereen zijn agenda's gecheckt en kreeg ik bericht dat ik 'geaccepteerd' was. Vandaag, 10 december om 15.00 uur, was mijn eerste afspraak. Jesper hebben we bij een nieuwsgierige Tamara gedropt en toen was het op naar Speers Road.
Zelfs na twee jaar Canada krijg ik het benauwd als ik zo'n gebouw inloop waar zich een gezondheidsinstelling bevind: Ook dit keer weer kwamen we (Martijn was mee) binnen in een donker, onooglijk kantoorgebouw. Op de eerste verdieping zat de praktijk en dat was gelukkig een prettige verrassing. De muur naar de gang was vervangen door een glazen pui, alles binnen was in een lichte kleur geschilderd en er lag kinderspeelgoed in een hoekje. Er zijn twee verloskundigen aan mij toegewezen die om de beurt de controles doen, zodat de kans groot is dat een van hen ook bij de bevalling aanwezig is (maar het is de bedoeling dat ze er op het moment suprême allebei zijn).
Vandaag was ik bij Katryn McBride, mijn primairy midwive. Na een uitgebreide anamnese nam zij bloed bij me af - geweldig! dat bespaart me twee uur wachten bij het lab- nam mijn bloeddruk (120/75), heb ik me gewogen (51 kg) en toen kwam eindelijk de doptone in zicht. Het is nog vroeg, dus ik verwachtte niets, maar na een paar minuten zoeken hoorden we daar toch een hartslag van 170 bpm. Ik heb het me dus niet ingebeeld! Een echo aan het begin van de zwangerschap is hier niet standaard, maar op ons verzoek werd direct een formulier ingevuld. Al met al dus een positieve ervaring!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten