Toen ik in verwachting was van jouw grote broer had ik werkelijk nergens last van: Oké, ik viel bijna in slaap tijdens een Golden Earring concert (toch aardig wat decibels) en heb Oud & Nieuw volledig gemist, maar afgezien van die typische vermoeidheid gedurende de eerste drie maanden ging alles perfect.
Nu ik dit schrijf ben ik ongeveer 6 weken en sinds kort weer hondsmoe, maar helaas ook bijna de hele dag door misselijk. Ik heb continue het gevoel dat ik vol zit, maar moet toch zo ongeveer elk uur iets eten omdat ik anders het gevoel heb van mijn stokje te gaan. Helaas smaakt bijna niets me. Toen ik van Jesper in verwachting was vond ik thee, mijn lijfdrank, niet meer te drinken en ook broccoli-bami smaakte me niet. Thee is dit keer ook weer smerig, maar daar blijft het jammer genoeg niet bij. Een cup-a-soupje wil er nog wel eens ingaan en wat ik nu ook regelmatig eet zijn gemberkoekjes tegen de misselijkheid. Ik probeer wel genoeg te eten, al is het vaak met tegenzin, want ja, we hebben de voedingstoffen allebei nodig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten