De eerste paar maanden willen wij jouw bestaan nog even voor onszelf houden. Gewoon omdat de kans dat het fout gaat in het begin altijd aanwezig is, maar voornamelijk omdat we het wel leuk vinden samen een geheimpje te hebben. En dat is soms heel moeilijk, bijvoorbeeld toen ik jouw tante Angela aan de telefoon had en haar vroeg hoe het met een zwangere vriendin van haar ging. Die voelt zich dus niet zo lekker; ze is moe, misselijk en moet om het half uur eten. Juist, zo voel ik me dus ook zo ongeveer en dan moet ik me echt inhouden om niet te zeggen: "Ik weet precies hoe ze zich voelt..."
Aan de andere kant lijkt iedereen bij Kuehne & Nagel (papa's werk) wel te ruiken wat er aan de hand is. Martijn krijgt steeds vragen en het zou me niets verbazen als er wat weddenschappen lopen. Maar zelfs als mensen rechtstreeks vragen of ik soms zwanger ben, zeggen we glashard "nee".
Nu doet de bizarre situatie zich voor dat de hoge bazen van KN zich gezamenlijk bezig houden met Martijn's loopbaanplanning: We zitten nu al ruim twee jaar in Canada en dus is het hoog tijd voor een overplaatsing, vinden ze, rond juli zo ongeveer? Dus heeft papa al -op de dag dat ik de test had gedaan- met Jon in Schindellegi moeten bellen om hem in te lichten over jouw komst om dit uit te stellen. En vandaag moest hij in een gesprek met Stefan Kneubuhler (zijn baas), Michael Schimpf (baas Stefan) en Gerard van Kesteren (daar weer baas van) ook weer toelichten waarom hij persé niet aan het begin van de zomer kan verhuizen. De reactie van Stefan K. daarop: "Ik wist het, ik wist het!!"
De top van KN is dus al van jouw komst op de hoogte, maar de familie hebben we nog niets verteld...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten