vrijdag 13 november 2009

Het is officieel

Je hebt gekke ouders. Het eerste gesprek dat we over jouw komst hebben gaat via de mail en verloopt als volgt:

M: Hoe voel je je vandaag? Wat beter als gisteren? Jesper was weer erg vrolijk op school, hij is echt heel trots dat hij nu steeds naar de seniors mag. Toen we zijn schoenen aan deden, hoorde hij al dat de seniors zich gingen opstellen om naar de klas te lopen en hij was helemaal blij. Hij wilde geen ontbijt in de junior room maar ging gelijk klaar staan in de rij om naar de senior room te mogen lopen.
A: Buik wat rustiger. De vermoeidheid sloeg gisteren pas na de lunch toe, dus daar kan ik nog weinig over zeggen. Ela of Karen nog gezien?
M: Karen kwam vragen hoe het ging en heeft gelijk de diagnose gesteld. Moest je beterschap wensen. Het was gezellig en ze hebben lekker gegeten, schijnbaar een heel fijn restaurant.
A: En wat is de diagnose?
M: Baby
A: O werkelijk? Dan ben ik voorlopig nog niet beter.
M: Dus geen groot diner doen op 31 dec?
A: Huh?
M: Dacht aan de vorige keer dat je zwanger was en Oud & Nieuw....
A: O.... Maarreh, zouden we niet eerst zeker moeten weten of ik zwanger ben dan?
M: Da's wel handig ja.
A: Maar goed dat ik een test heb gekocht dan.
M: Kan dat niet gewoon op je werk?
A: Zonder afspraak zeker: En hoe lang had je willen wachten op de uitslag?
M: Je hebt gelijk, daar had ik niet aan gedacht. Kunnen het vanavond wel samen doen. Doe je vandaag de bami met de striploin? Ik weet niet of de andijvie of het vlees eerder op moet.
A: Vandaag de bami, morgenochtend test, morgenavond andijvie. Mee eens?
M: Ja. Ik wil alleen vanavond na de bami nog wat hardlopen in het schema zetten.
A: Vooruit maar weer.

En zo geschiedde. Op donderdagochtend 12 november heb ik voor de tweede keer in mijn leven op een staafje geplast. Na een paar minuten kwam het resultaat:

De nieuwste, digitale, Clearblue test geeft ook een indicatie van het aantal weken

Geen opmerkingen:

Een reactie posten