Jesper ziet het licht!

... of beter gezegd: De buik. Je grote broer vroeg vanavond eindelijk waarom ik nu drie bulten heb - Ja, mama's borsten (of "borstels'' zoals hij ze noemt) waren hem al eerder opgevallen. Vervolgens werd mijn shirt opgehesen en mijn buik aandachtig bekeken. Dus ik vroeg hem wat hij daarvan dacht. "Zit daar een baby in?" Ja dus. "Hoe heet jouw baby?" Ik heb uitgelegd dat jij nog geen naam hebt, omdat we niet weten of je een jongetje of meisje bent. En dat je nog een paar maandjes in mama's buik moet groeien.

Jesper denkt wel dat hij jou al kan zien; door mijn navel bijvoorbeeld. Maar wat is er eigenlijk aan de hand met mama's navel? Komt dat door baby's voet? Nou, wie weet, maar zelf denk ik dat ik hem er in december al 'gewoon' heb uitgehoest toen ik zo verkouden was...

Vervolgens kwam de kamerindeling aan de orde. Baby kon wel samen met opa en oma de logeerkamer delen, maar baby mocht ook in Jesper's kleine bed (onderste bed) als 'ie dat wil. Toen ik zei dat jij gewoon in je eigen bedje ging slapen, herinnerde hij zich ineens weer zijn oude ledikantje. Het wiegje, ook wel konijnenhok genoemd door sommigen, kende hij uiteraard niet, maar hij is wel nieuwsgierig en wil het ook direct morgen zien.

Nadat hij je al schaterend wel 20 blaaskusjes heeft gegeven - je weet wel, van die toeterkusjes die volwassenen altijd aan baby's geven op hun buik- kwam het gesprek nog even terug op je naam. Ik zei dat we samen een jongens- en een meisjes naam gaan verzinnen. Jesper's inbreng: "Boertje, da's een leuke naam" (hij noemt op het moment alles boertje). Nou, dat is niet echt een naam waar je iemand zijn hele leven mee wilt opzadelen, dus ik denk dat papa en mama die taak maar op zich nemen.