38 weken alweer, wat vliegt de tijd toch. Vanaf nu mag je medisch gezien komen, al heeft mama toch liever dat je nog even wacht tot de kelder klaar is -en dat is hopelijk aan het eind van deze week.
Alles was weer goed met je mama en aangezien we nu het eind van de zwangerschap naderen is mijn bloeddruk weer op het oude (normale) niveau. Even alles op een rijtje:
Gewicht: 65 kilo
BP: 120/80!!!
Urine: goed
Fundus: 37,5
Jouw hartslag: 155 en je beweegt nog steeds vrolijk rond.
Kathryn vertelde dat volgens een van de
old wives tales (bakerpraatjes), de hogere hartslag betekent dat je een meisje bent. O ja, en ze denkt dat je geboorte gewicht zwaarder zal zijn dan dat van je broer: Ongeveer 8 pound is de gok, dat komt overeen met ca. 3600 gram (Jesper woog 3290 gram). Dat zou wel ten dele verklaren waarom ik je zo zwaar vind!
Ik vertelde Kathryn nog dat ik de laatste tijd veel last had van mijn stuitje met (gaan) zitten en opstaan en ik verwachtte eigenlijk dat ze zou zeggen dat het kwam door jouw ligging of iets dergelijks en dat het na de bevalling wel over zou gaan. Niet dus: Ik kreeg direct een visitekaartje in mijn handen geduwd van een chiropractor die o.a. gespecialiseerd is in zwangere vrouwen. Ja, dat is dus niets voor mij, al dat gedoe aan mijn lichaam, maar ik heb toch maar een afspraak gemaakt. Eens zien of we de klachten nog voor jouw komst kunnen verminderen.
Toen ik na mijn check-up in het ziekenhuis aankwam (Ik doe daar vrijwilligerswerk op de PR afdeling), hadden de dames een verrassing voor me:
SUPRISE!!!
Baby shower nummer 2! Nu had ik deze wel een beetje verwacht, maar het is toch leuk om te zien dat ze ook voor mij alles uit de kast halen. Mijn hele kantoor was versierd, ik kreeg een tiara op en sjerp om en er stond allerlei lekkers op tafel: Megan en Cindy hadden zelf iets gebakken en er waren de standaard schaal met fruit en (blauwe) tortilla chips met dip. En natuurlijk was er een tas gevuld met kadootjes: een pakje voor jou, een dekentje en ook nog een kaart met een Babiesrus-bon van $100. En misschien nog wel het leukste: Trish had zelf een dekentje/omslagdoek voor je genaaid! Helaas niet in een kleur die ik zelf zou kiezen, maar ik vind het ontzettend lief dat ze dat voor mij/jou heeft gedaan. Ze haastte zich nog wel te zeggen dat ze, als ik dat wil, best nog een dekentje wil maken zodra jij bent geboren (en het dus een roze of blauwe wordt).
Oké, ik heb hier in Canada dan wel geen betaalde baan gevonden, maar ik had het absoluut slechter kunnen treffen!
